गजल ४७ ~ अन्धकार रातिमा साहारा जुनकै थियो

अन्धकार रातिमा साहारा जुनकै थियो।
न्यानो पनको आभास दिने दुपट्टा उन्कै थियो॥

पहुच थोरै रैछ भनी घात गर्यौ ब्यर्थै किन।
वास्तवमा उस्को तिम्रो रिस्ता त खुनकै थियो॥

कन्या छाटी परिलाई डाकेर के पायौ र खै।
सभामा त आखिर आवश्यक त धुनकै थियो॥

स्वार्थ आफ्नो पुरा गर्न तिम्ले के के गरेनौ र।
सम्मान तिम्ले गर्नुको वास्ताविक गुनकै थियो॥

जता देख्छु उस्तै रिती उस्तै परिस्थिती यहाँ।
हिजो पनी दोबाटोमा चर्चा नुन र सुनकै थियो॥

कृष्ण पौड्याल
बम्घा एक गुल्मी