गजल ३२ ~ के भनु खै वास्ताविक दु:ख सँग जोडेको छ

के भनु खै वास्ताविक दु:ख सँग जोडेको छ।
फुल्न नपाई कोपिला बिरुवालाई गोडेको छ॥

सफल हुन सगरमाथा चुम्ने अविलाशा।
नसोध्नु भो वर्तमान असफलले ओडेको छ॥

परीवार र साथी सित नछुट्टिने बाचा थियो।
विरानो मुलुकमा ल्याई एकान्तमा छोडेको छ॥

गोरेटो नै जाती थियो किन बोलायौ दोबाटोमा।
स्वार्थि रैछ पापी दैव एक्लै घुम्टि मोडेको छ॥

भाग्यलाई के दोष दिनु आफैलाई दोषी ठान्छु।
बे अर्थको जिन्दगिले भविष्यनै फोडेको छ॥

कृष्ण पौड्याल
बम्घा एक गुल्मी